Jubileuszowo

Troszkę wcześniej, ale obawiam się, że w jubileusz właściwy nie będę mieć czasu na pisanie. Niedługo minie nam rok "na diecie"- zaczęliśmy po ubiegłorocznych świętach Wielkanocy. Kilka refleksji na temat tego czasu..

Po pierwsze- nie zamierzamy się już przestawiać na "zwykłe" jedzenie. Na początku, kiedy nie do końca jeszcze było wiadomo, na co możemy sobie pozwalać, a na co nie, nasze posiłki było nieco monotonne. Teraz jemy fantastycznie pomimo, że odstawiliśmy z naszego menu kilka rzeczy na zawsze. Poznaliśmy za to kilkakrotnie więcej nowych, które z powodzeniem nadrabiają za tamte. Większość tradycyjnych, lubianych przez nas potraw da się przerobić na montignacowe, a te których się nie da i tak jemy od czasu do czasu ;)

Po drugie- efekty.. Pierwsze kilogramy poleciały jak burza, później, w miarę dochodzenia do prawidłowej wagi zaczęło zwalniać.. Moja Druga Połowa schudła 25 kg, ja 21. Lepsze samopoczucie, kondycja, wyniki badań, ciśnienie. Jedynym minusem jest to, ze cala garderoba do wymiany, bo nawet ciuchy z czasów przed przytyciem jakieś takie duże.. Ja, jak to kobieta, chce "jeszcze troszkę" schudnąć, niemniej przy wzroście 176 cm zaczęłam kupować ciuchy w rozmiarze 38. Niedługo będę mieć znowu problem, bo wszystko, co dobre na szerokość zaczyna być za krótkie.

Po trzecie- nie akceptowałam zasad, bo po prostu są - zasady musiałam zrozumieć. Popularne fora MM przyprawiały mnie o białą gorączkę, bo teorie głoszone przez tamtejszych ekspertów powalały niekonsekwencją. Także- polecam podchodzić do wszystkiego z rozsądkiem. Tak jak pisałam- u mnie teorii nie będzie, pokazuje przepisy, które są poprawne pod względem łączenia składników i indeksów glikemicznych. Skomponować zbilansowane dzienne menu każdy musi sam, biorąc pod uwagę osobiste "mogę", "musze" i "nie wolno mi". Zresztą, chyba każdy rozumie, ze jedząc sernik na czekoladowym spodzie (na zdjęciu) trzy razy dziennie raczej sie nie schudnie..

Przy okazji polecam to forum- wg mnie jest to najrozsądniejsze montignacowe miejsce w polskiej sieci. Dodatkowo jest tam mila atmosfera, co również ma znaczenie- można bez ryzyka zostania wyśmianym ( zdarzyło mi się to na innym forum, mimo, ze pytałam w specjalnym do tego dziale dla początkujących) wyjaśnić nurtujące nas kwestie i wątpliwości.

Po czwarte- ideałem montigniacowania to my nie byliśmy. Nawet nie próbowałam odstawić kawy, w rekomendacji co po picia wina pominęliśmy informacje o jednym kieliszku ;) Natomiast zawsze było to tylko wino wytrawne, żadne inne alkohole. Nigdy nie przeliczaliśmy ilości białka w stosunku do wagi- jadamy do syta. Nie polecam podążania tym samym śladem, bo w przypadku innej osoby może okazać się to kompletną porażką. Niestety- trzeba sprawdzić, na co można sobie pozwolić, a na co nie. Patrzeć na wyniki i modyfikować zwyczaje, jeśli efektów brak. U nas codzienne wciąganie montignacowych deserów zatrzymało spadek wagi. Przy ograniczeniu ich do jednego czy dwóch na tydzień waga znowu szła w dół.

Zdarzają nam się okazjonalne grzechy- święta, imprezy, czy po prostu "smaki" na coś. Postanowiliśmy pozwolić sobie na nie, właśnie dlatego, że są okazjonalne.

Z plusów mogę wymienić to, ze cukier jako zwykły cukier, plus ten ukryty w produktach odstawiliśmy stuprocentowo. Zakupy zajmują nam 5 razy więcej czasu, bo cukier ukrywa się wszędzie, ale z czasem robi się je automatycznie. Warzyw w posiłkach jemy zdecydowanie więcej niz "innych" składników. Są one natomiast podane w ten sposób, ze chce się ich więcej i więcej. Ze smakiem. Nie jako liść sałaty skropiony oliwa, bo na takiej diecie nikt długo nie pociągnie. Kupiliśmy chyba z 6 książek z przepisami Montignaca, które moja Druga Polowa często stosuje, a ja zwyczaj używam ich jako inspiracji do stworzenia czegoś nowego.

I ostatnie- cieszy mnie bardzo tak pozytywny odbiór mojego bloga- dziękuję za komentarze, maile, odwiedziny. Z założenia miało to być miejsce dla rodziny i przyjaciół, którzy domagali się przepisów, a stało się całkiem popularnym, choć nadal jeszcze małym blogiem. W najbliższym czasie pojawią się tłumaczenia przepisów na angielski, bo więcej czasu zajmuje mi wyjaśnianie, co tłumacz google miał na myśli, niż pisanie ich w dwóch językach ;) Po drodze tez blog zaliczył mały atak demagogii ekstremalnej. Ufam, że informacja, ze takie zagrania nie są tu mile widziane trafiła do odbiorcy i próbnie wyłączam moderacje komentarzy w nowych postach- mam nadzieje, że uda nam się powrócić do kulturalnej wymiany poglądów, której nie ma potrzeby cenzurować.

I to tyle- dotarł ktoś do końca? ;)